چند وقت پیش توییتی خوندم از المیرا شریفی که از تعبیر "یار هم فرکانس" استفاده کرده بود.
برای من خیلی تعبیر دلنشینی بود و بعد از این که دلنشان شد دلتنگ شدم.
با اولین دوست صمیمی ام که الان کیلومترها فاصله مکانی ما است و هزاران کیلومتر فاصله فکری مون، خیلی هم فرکانس بودیم. همیشه کلمات رو با هم دیگه ادا می کردیم و پیش بینی می کردیم هم دیگه رو. عین کف دست حفظ بودیم همو!
یار هم فرکانس یعنی با هم دیگه شاد می شید با هم غمگین، چیزای مهم برای هر دوتون مهمه و چیزای بی اهمیت برای هر دوتون بی اهمیت. زبون هم رو می فهمید و خودتون رو یه دسته متفاوت از بقیه می دونید. قضاوت هاتون در مورد بقیه آدم ها و دسته ها شبیه هم هست. می دونید فازتون به کیا می خوره و به کیا نمی خوره. هم دیگه رو عین کف دست حفظید! کنار یار هم فرکانس بودن از شما انرژی نمی گیره. نیازی نیست خیلی احتیاط کنی. کافیه خودت باشی و لذت ببری
آخرین دوست هم فرکانسم هم با اینکه فاصله مکانی و فکری مون خیلی زیاد نیست، ولی فاصله دلی مون رو با سال نوری باید اندازه بگیریم.
یار هم فرکانس رو سخت می شه پیدا کرد. ولی از دست دادنش سخت تر هم هست.
درخت غم به جانم کرده ریشه
به دنبال تو می گردم همیشه
عزیزان قدر یک دیگر بدانید
اجل سنگ است و آدم مثل شیشه
دو زلفانت گرم تار ربابم
چه می خواهی از این حال خرابم
تو که با مو سر یاری نداری
چرا هر نیمه شو آیی به خوابم
فرکانس ,خیلی ,فاصله منبع
درباره این سایت